ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ದಾರಿ ಯಾವುದಯ್ಯಾ?

ಪ್ರತಿ ಭಾನುವಾರ ಊರಿನಿಂದ ಅಮ್ಮ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ, ಈವತ್ತು ನೀನು ಚರ್ಚಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೀಯಾ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ. ಅಮ್ಮ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಆದರೆ ನಾನು ಸಂಜೆಯ ಪೂಜೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೆಂದೂ, ಸಂಜೆ ಆದರೆ ಬೆಳಗ್ಗಿನ ಪೂಜೆಗೆ ಹೋಗಿ ಬಂದಿರುವೆನೆಂದೂ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ಭಾನುವಾರ ಕೂಡ ಚರ್ಚಿಗೆ ಹೋಗದವನು ನಿಜವಾದ ಕಥೋಲಿಕ್ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನನೇ ಅಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಅಮ್ಮನ ನಂಬಿಕೆ. ಅಸಲಿಗೆ ನಾನು ಚರ್ಚಿಗೆ ಹೋಗಿ ಒಂದು ವರ್ಷವಾಯಿತು. ಆದರೆ ಅಮ್ಮನನ್ನು ಖುಷಿ ಪಡಿಸಲು ಇಂತಹ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ಸುಳ್ಳುಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ. "ಅಮ್ಮ ಭಾನುವಾರ ಚರ್ಚಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಜನ ಬಂದಿರುತ್ತಾರೆ, ಆವತ್ತು ದೇವರು ಕೂಡ ಫುಲ್ ಬ್ಯುಸಿ ಇರ್ತಾನೆ, ಬಂದಿರುವ ಅರ್ಜಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸ್ಥಳದಲ್ಲೇ ಪರಿಶೀಲಿಸಿ ಪರಿಹಾರ ಸೂಚಿಸಲು ಅವರೇನು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಯಡಿಯೂರಪ್ಪನವರಾ?" ಅಂತೆಲ್ಲಾ ತಮಾಷೆ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ಅಮ್ಮ ಮಾತ್ರ ಗಂಭೀರವಾಗಿಯೇ, " ದೇವರ ಹತ್ತಿರ ನಿನ್ನ ಆಟ ಬೇಡ, ಈಗ ನೀನು ಏನಾಗಿದ್ದಿಯೋ ಅದೆಲ್ಲಾ ಆತನಿಂದಲೇ ಆಗಿರುವುದು, ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿ ನನ್ನನ್ನು ಅಧೈರ್ಯಗೊಳಿಸಿ, ದೇವರಿಗೆ ವಿಧೇಯನಾಗಿರುವಂತೆ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ. ನನಗೆ ನಗು ಬರುತ್ತದೆ.

ಪ್ರತಿ ಭಾನುವಾರ ಅಮ್ಮ ಫೋನು ಮಾಡುವುದು, ನಾನು ಚರ್ಚಿಗೆ ಹೋಗದೇ ಇರುವುದು, ಸುಳ್ಳು ಹೇಳುವುದು ನಡದೇ ಇದೆ. (ಮುಂದೆಯೂ ಕೂಡ ನಡೆಯಲಿದೆ) ಹೀಗಿರುವಾಗಲೇ ಮೊನ್ನೆ ರಾಜ್ಯಾದ್ಯಂತ ಮತಾಂತರ ಪ್ರಕರಣ ನಡೆಯಿತಲ್ಲ. ನನ್ನ ಪ್ರಾಣ ಸ್ನೇಹಿತರೆಲ್ಲಾ ಫೋನು ಮಾಡಿ " ಲೆ, ಚರ್ಚಿಗೆ ಹೋಗಬೇಡ, ಹೋದರೆ, ನಿನ್ನನ್ನೂ ಹಿಡಿದು ಬಡಿದು ಕಳುಹಿಸುತ್ತಾರೆ ಅಂದಿದ್ದರು. ನಂತರ ಅವರೇ ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ನೀನು ಚರ್ಚಿಗೆ ಹೋದರೆ ಚರ್ಚಿನವರೇ ನಿನ್ನನ್ನು ಒಳಗೆ ಕರೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ, ಆದ್ದರಿಂದ ನಿನಗೇನೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸಮಾಧಾನ ಕೂಡ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಮತಾಂತರ ಪ್ರಕರಣಗಳು ನಡೆದಾಗ ನನಗೂ ತುಂಬಾ ಬೇಜಾರಾಗುತ್ತದೆ. ಪರಿಚಯದವರೆಲ್ಲಾ ಏನಪ್ಪಾ ನಿಮ್ಮ ಮಂದಿ ಎಲ್ಲಾ ಕನ್ವರ್ಟ್ ಮಾಡ್ತಾರಂತಲ್ಲ ಅಂತ ಮುಖಕ್ಕೆ ಹೊಡೆದಂತೆ ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ಅವರಿಗೆ ಸತ್ಯಾಸತ್ಯತೆಯನ್ನು ವಿವರಿಸುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸಾಕು ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಯಾರೋ ಮಾಡುವ ಕೆಲಸದಿಂದಾಗಿ ನಾನೂ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸುತ್ತೇನೆ. ಈ ಮತ, ಧರ್ಮಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ತಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಸುಟ್ಟು ಬಿಡಬೇಕೆನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ನಾವೊಂದಿಷ್ಟು ಜನ ಸ್ನೇಹಿತರು ನಮ್ಮ ಜಾತಿ, ಮತ, ಧರ್ಮ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಧರ್ಮಗಳಿಗೆ ಭಾರವಾಗಿ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಅಲ್ಲಾನೂ, ಈಶ್ವರನೂ. ಯೇಸುವೂ ಎಲ್ಲರೂ ಒಂದೇ ಥರ ಕಾಣುತ್ತಾರೆ. ಚಿಕ್ಕವನಿದ್ದಾಗ ನಾನೂ ಕೂಡ ಈ ದೇವರಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ಶಕ್ತಿ ಇರುತ್ತದೆ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಈಗ ಮನುಷ್ಯರ ಅಜ್ಞಾನವನ್ನೂ, ಮತಾಂಧತೆಯನ್ನೂ ಸಹಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ದೇವರುಗಳಿಗೇ ಇಲ್ಲ ಎನಿಸುತ್ತದೆ.

ವಿಷಯ ಅದಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಕಥೋಲಿಕ್ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರಲ್ಲಿ ಮದುವೆ ಆಗಬೇಕಾದರೆ ನಾವಿರುವ ಊರಿನ ಚರ್ಚಿನ ಪಾದ್ರಿ, ಈತ ಪ್ರತಿ ಭಾನುವಾರ ಚರ್ಚಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾನೆ ಎನ್ನುವ ಧೃಢೀಕರಣ ಪತ್ರವೊಂದನ್ನು ನೀಡಬೇಕು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಮದುವೆ ಇಲ್ಲ. ನಾನು ಈಗ ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಚರ್ಚಿಗೆ ಹೋಗದೆ ಆರಾಮಾಗಿ ತಿರುಗಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಆದರೆ ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ನಾನು ಮದುವೆಯಾಗುವಾಗ ಇಲ್ಲಿನ ಚರ್ಚಿನ ಪಾದ್ರಿಯ ಪತ್ರವನ್ನು ನಾನೂ ನಮ್ಮೂರ ಪಾದ್ರಿಗೆ ಕೊಡಬೇಕು. ಒಂದು ದಿನವೂ ಚರ್ಚಿಗೆ ಹೋಗದಿರುವ ನನಗೆ ಪತ್ರವಂತೂ ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ. ಅಜನ್ಮ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿಯಾಗಿ ಕಾಲ ಕಳೆಯುವುದು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಷ್ಟದ ಕೆಲಸವಾದ್ದರಿಂದ ಈ ಪತ್ರವನ್ನು ಗಿಟ್ಟಿಸಲು ಯಾವುದಾದರೂ ಕುಟಿಲ ಮಾರ್ಗಗಳಿವೆಯಾ ಅಂತ ನಾನು ನನ್ನ ಪತ್ರಕರ್ತ ಬುದ್ದಿ ಉಪಯೋಗಿಸಿ ಚಿಂತಿಸುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ.

ಮೊನ್ನೆ ಊರಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಪೊಲೀಸ್ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಬಿದ್ದ ಲೈಸೆನ್ಸ್ ಇಲ್ಲದ ಬೈಕ್ ಸವಾರನಂತೆ ನಾನೂ ನಮ್ಮೂರ ಪಾದ್ರಿಯ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡೆ. ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಯಾವ ಚರ್ಚಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತೀಯಾ ಎಂದರು. ನಾನು ಸಂತ ಫಿಲೋಮಿನಾ ಚರ್ಚಿಗೆ ಅಂದೆ! ಅಲ್ಲಿನ ಫಾದರನ್ನು ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆಯಾ ಅಂದರು. ಇಲ್ಲ ಎಂದೆ. ಹಾಗೆಲ್ಲಾ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ, ಅವರೇ ನಿನಗೆ ಮುಂದೆ ಪತ್ರ ಕೊಡಬೇಕಾದವರು, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಾನು ನಿನ್ನ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದರು. ಒಳ್ಳೆಯದೇ ಆಯಿತು ಬಿಡಿ, ನಾನು ರಿಜಿಸ್ಟೆಡ್ ಮದುವೆ ಆಗುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಅಂದುಕೊಂಡೆ. ಬಹಳ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ, ನನ್ನ ನಾಮಕರಣ ಶಾಸ್ತ್ರ ಮಾಡಲು ನಮ್ಮಪ್ಪ ನನ್ನನ್ನು ಚರ್ಚಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದಾಗ, ಇದೇ ಫಾದರ್ ಚರ್ಚಿಗೆ ತೆರಿಗೆ ಕಟ್ಟುವುದು ಬಾಕಿ ಉಳಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ನಿನ್ನ ಮಗನ ನಾಮಕರಣ ಮಾಡಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಅಂದಿದ್ದರಂತೆ. ನಮ್ಮಪ್ಪನಿಗೆ ತಲೆಕೆಟ್ಟು ಹೋಗಿ, " ಹೋಗ್ರೀ ಫಾದರ್ ನೀವು ಮಾಡದೇ ಇದ್ದರೆ ಅಷ್ಟೇ ಹೋಯಿತು, ಇವನನ್ನು ಮಸೀದಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಮುಂಜಿ ಮಾಡಿಸಿ ಸುಲೈಮಾನ್ ಎಂದು ಹೆಸರಿಡುತ್ತೇನೆ" ಎಂದಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಅಮ್ಮನ ಮಧ್ಯ ಪ್ರವೇಶದಿಂದ ನಾನು ಸುಲೈಮಾನ್ ಆಗುವುದು ತಪ್ಪಿ ಜೋಮನ್ ವರ್ಗೀಸ್ ಆಗಿಯೇ ಉಳಿದುಕೊಂಡೆ

ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಈಗ ನನಗೆ ನಗು ಬರುತ್ತಿದೆ. ಒಬ್ಬ ಕಥೋಲಿಕ್ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನನಾದ ನಾನು, ನರಕಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಯಾವುದೇ ಭಯವಿಲ್ಲದೆ ಈ ರೀತಿ ದೇವರಿಗೆ ಅವಿಧೇಯನಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನಲ್ಲಾ ಎಂದೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ದೇವರು ನನ್ನ ಸುಳ್ಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮನ್ನಿಸಿ ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡರೂ ಕರೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಎನ್ನುವ ಆಸೆ ಮೂಡುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ಇದನ್ನು ಬರೆಯುವಾಗಲೇ ಬೈಬಲ್ಲಿನ ಹಳೆಯ ಒಡಂಬಡಿಕೆಯಲ್ಲಿರುವ ಜ್ಞಾನೋಕ್ತಿಯೊಂದು ನೆನಪಾಯಿತು.

ಕಂದಾ ನನ್ನ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳು,
ನಿನ್ನ ಕಿವಿಯನ್ನು ಜ್ಞಾನದ ಕಡೆಗೂ,
ಹೃದಯವನ್ನು ವಿವೇಕದ ಕಡೆಗೂ ತಿರುಗಿಸು
ಬುದ್ದಿಗಾಗಿ ಮೊರೆಯಿಡು,
ವಿವೇಕಕ್ಕಾಗಿ ಕೂಗಿಕೊಂಡು
ಅದನ್ನು ಬೆಳ್ಳಿಯಂತೆಯೂ, ನಿಕ್ಷೇಪದಂತೆಯೂ ಹುಡುಕು.

ಇದನ್ನು ಓದಿಕೊಂಡ ನಂತರ, ಸಂಪೂರ್ಣ ಗೊಂದಲಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿ, ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ದಾರಿ ಯಾವುದು ಎಂದು ಗೊತ್ತಾಗದೇ ಕುಳಿತಿದ್ದೇನೆ.